Je rol als spelleider van een rollenspel is niet om eerlijk te spelen. Je bent geen speler, in dezelfde zin als je spelers. Jouw taak is om een geweldig verhaal te creëren, met hun deelname en samenwerking, om hen te vermaken. Hun taak is om jou op hun beurt te vermaken. VAN NU AF AAN is het volkomen in orde voor jou als spelleider om hier en daar een dobbelsteenworp te vervalsen, als het een aspect van het spel zou verpesten en het plezier van de spelers zou schaden. En ik zeg niet dat dit betekent dat je de spelers moet tegenhouden om te verliezen of ze als sneeuwvlokjes moet behandelen. Het risico op de dood (of erger, in Call of Cthulhu) is absoluut een deel van het plezier. Soms betekent "de worp vervalsen" dat je dingen moeilijker of gevaarlijker maakt voor de spelers. Soms niet. Maar het is jouw oordeel en daarom zouden de spelers jou als GM moeten vertrouwen om de juiste beslissing te nemen om hun plezier te maximaliseren. Ik verborg altijd mijn "valsspelen" zodat de spelers niet wisten wanneer het gebeurde, maar ik ben er vrij zeker van dat ze wisten dat het af en toe gebeurde. Toch, die keer in RuneQuest toen mijn dodelijke sabeltandtijger vanuit een hinderlaag aanviel, en een fumble kreeg "zelf raken" gevolgd door "locatie: hoofd" en het bleek dat de tijger zijn eigen hoofd afbeet was te geweldig om weg te vervalsen. Het was glorieuze, zelfs als het mijn hele hinderlaag verpestte.