De recente opmerkingen van Bessent over de Argentijnse peso die diep ondergewaardeerd is — samen met een valutawisselovereenkomst die effectief de directe aankoop van pesos inhield — markeren een fundamentele verschuiving in de manier waarop de VS zich bezighoudt met het buitenlandse wisselkoersbeleid. Hij presenteerde het als een kans om "laag te kopen en hoog te verkopen," een uitspraak zonder modern precedent. Eerdere swaps of interventies waren voorzorgsmaatregelen, geen directionele investeringen of proactieve ondersteuning van opkomende markten valuta. In feite gaf Bessent toe dat de Amerikaanse dollar overgewaardeerd is, naar mijn mening. Hoewel sommigen dit een reddingsoperatie zullen noemen, toont de structuur het tegendeel aan — de VS neemt een actieve, risicodragende positie in de peso. Er zijn historische parallellen, maar geen daarvan omvatte een directe aankoop van de buitenlandse valuta. Dit komt terwijl de Fed en het ministerie van Financiën fiscale dominantie afdwingen door financiële repressie, met de Amerikaanse rentekosten nu het hoogste aandeel van het BBP onder de grote economieën — en een administratie die openlijk de dollar als te sterk beschouwt. De implicaties zijn diepgaand naar mijn mening: Een draai in de dollarcyclus zou kapitaal naar opkomende markten en harde activa kunnen drijven, en weg van Amerikaanse blootstelling.