Regulators dwingen verzekeraars om te beschikken over wat zij "risicoloze activa" noemen. Schatkistpapier, bedrijfsobligaties, de gebruikelijke verdachten. Die uitdrukking, "risicoloos", is goud voor de komedie op Wall Street. Dit zijn activa die gegarandeerd elk jaar aan koopkracht verliezen. Ze leveren minder op dan de inflatie, ze verarmen in reële termen, en toch noemen toezichthouders dat solvabiliteit. Het is alsof je gedwongen wordt om je noodvoorraden in een koelkast op te slaan die langzaam in brand vliegt. De kapitaalsterkte waar ze mee pronken is gegarandeerde erosie.