🚨 3I/ATLAS is anomalous massief 🚨 Verse gegevens suggereren dat het minstens 33 miljard ton weegt met een kern van meer dan 5 km breed. Om dat in perspectief te plaatsen: De maan van de aarde: ~7,35 × 10¹⁹ ton, ~3.474 km in diameter 3I/ATLAS: ≥33 × 10⁹ ton, >5 km in diameter Dat maakt 3I/ATLAS ongeveer 2 biljoen keer minder massief dan de maan, en ongeveer 700 keer kleiner in diameter. Het is enorm voor een interstellaire bezoeker, maar nog steeds klein in vergelijking met planeten. Hier is waarom dit belangrijk is: Meer dan 4.000 waarnemingen van 227 observatoria tonen geen detecteerbare niet-gravitational versnelling aan. Zelfs terwijl het CO₂ en H₂O uitstoot, wordt het niet van koers geduwd — wat betekent dat het ongelooflijk massief is. De analyse van Loeb, Cloete & Veres bevestigt: ≥33 miljard ton minimum massa. Modellen voorspellen dat we tienduizenden kleinere interstellaire rotsen zouden moeten zien voordat we er een van deze grootte spotten — en toch deden we dat niet. Of onze modellen zijn verkeerd, of 3I/ATLAS is niet zomaar puin. Het spectrum is rijk aan nikkel en arm aan ijzer — meer zoals vervaardigde legeringen dan natuurlijke rots. De baan is perfect uitgelijnd met de ecliptica. De kans dat een willekeurig interstellair lichaam in dat vlak glijdt? ~1 op 500. Die uitlijning lijkt meer op doelgerichtheid dan op toeval. 📅 Aankomende controlepunten: 3 oktober 2025 — Mars flyby (HiRISE zou het oppervlak kunnen afbeelden). 16 maart 2026 — Jupiter ontmoeting (Juno kan meer details vastleggen). Als het manoeuvreert, is voortstuwing de enige verklaring. ...