Kiedyś pracowałem od 6:00 do 18:00, 6 dni w tygodniu, na placu budowy w moich wczesnych dwudziestkach. Szczerze? To było pieprzone okropne, stary. Siedziałem w swoim samochodzie przed placem budowy o 5:30, desperacko pijąc kawę, powtarzając sobie w kółko: "Boże, chciałbym być w naukach ścisłych." Bo każdej nocy, kiedy wracałem do domu, co robiłem? Oglądałem wykłady z fizyki Waltera Levina z MIT Open Courseware. Już dawno wyczerpałem wszystkie popularnonaukowe książki, więc zacząłem od fizyki na poziomie studiów licencjackich. Alternatywą było wypicie sześciopaku piwa jak wszyscy inni i oglądanie głupiego telewizji. Praca na placu budowy była w rzeczywistości lepsza niż to, co robiłem wcześniej. Prace ogrodnicze, kamieniarskie rzeczy. Praca fizyczna, naprawdę. Łamanie betonowych płyt młotem i noszenie cegieł przez cały dzień. To dosłownie kara w więzieniu. Było wydarzenie firmowe dla korporacji zajmującej się rozwojem nieruchomości, dla której pracowałem, gdzie wszyscy rozmawiali o swoich dyplomach. Większość ludzi była w firmie prawie od dekady, miała przypadkowe, niezwiązane z pracą dyplomy. Zdałem sobie sprawę. Jeśli nie wezmę kontroli nad swoim życiem, lata będą mijać. Więc wróciłem do szkoły na fizykę inżynieryjną w wieku około 25 lat. Prawdopodobnie nie ukończę studiów do 30. roku życia, ale cholera. I tak czy siak, pewnego dnia skończysz 30 lat. Lepiej robić coś, co sam wybrałeś. Rok po rozpoczęciu nauki miałem swoją pierwszą płatną pracę w laboratorium fizycznym, zasadniczo minimalna płaca, ale mój Boże. Płacono mi za pracę w laboratorium fizycznym. Mogłem pić kawę i czytać artykuły, budować fajne rzeczy. To było szalone. Dzieciaki wokół mnie nie miały pojęcia, jak szczęśliwi byliśmy, że tam byliśmy. Nie cierpiały z powodu uwięzienia w beznadziejnych pracach, które zostawiają cię zbyt wyczerpanym, by naprawdę myśleć, planować, wyprzedzać. Więc zacięcie pracowałem przez cały czas na fizyce inżynieryjnej, aby grać w tę grę jak najlepiej potrafiłem. Zdobywać najlepsze staże, kontakty itd. Pod koniec studiów licencjackich brałem udział w zajęciach na poziomie magisterskim i przewyższałem studentów doktoranckich w nich. Od tego czasu wszystko szło lepiej, niż mogłem sobie wyobrazić. Kiedyś myślałem - wow, marzeniem byłoby projektowanie reaktorów fuzyjnych, gdyby tylko. Teraz mam patenty na projektowanie reaktorów fuzyjnych. Pracowałem nad akceleratorami cząstek, komunikacją satelitarną LEO, urządzeniami fuzyjnymi napędzanymi wiązką, analizą elementów skończonych dla projektowania źródła RF w SLAC. Więc nie. Pieprzyć łamanie ciała manualną pracą. Zostaw to robotom. Wybierz swoją własną ścieżkę. Muszę jednak powiedzieć. Niewiele rzeczy jest tak terapeutycznych i angażujących całe ciało jak ładowanie piasku. Mogę pokazać ci przynajmniej tuzin różnych technik ładowania piasku, aby zaangażować każdy mięsień w górnej części ciała. Również technika z wózkiem.