Ik heb voor $250.000 aan gele rubberen eenden gekocht. Nee, dat is geen typfout. Dat zijn ongeveer 100.000 gele rubberen eenden. Genoeg om een magazijn, een zwembad of een congreshoorzitting te vullen als het raar wordt. Een activaklasse die letterlijk is ontworpen om boven de inflatie te drijven. De meeste mensen zouden het eenden-dementie noemen. Maar laat me de thesis uitleggen. Elke eend is momenteel gewaardeerd op ongeveer $2,50 per kwak, een tarief dat stabiel is gebleven ondanks stijgende kosten van latex, malontwerp en wereldwijde badkuipkrimp. Rubber eenden zijn een fysieke utility token - een vaste voorraad drijvend apparaat in een zinkende economie. Historisch gezien hebben rubberen eendprijzen de inflatie bijna perfect gevolgd - van $0,10 in 1959 tot $2,50 vandaag. Dat is een ongeveer 22x toename in kwak-ondersteunde liquiditeit. De badspeelgoedmarkt past jaarlijks aan vanwege energiekosten, materiaalschaarste en de DuckTok-hype die casual baders in speculatieve hamsters heeft veranderd. Dus wat gebeurt er als de inflatie stijgt of de speelgoedindustrie "dynamische kwakprijzen" aankondigt? Deze ouderwetse gele eenden worden de laatste generatie fabrieksuitgegeven piepers tegen pre-hyperkwak tarieven. Ze zullen uit de winkels verdwijnen terwijl verzamelaars, doomsday-baders en meme-handelaars zich haasten om voorraden aan te leggen. Mijn positie van $250.000 gaat daarom niet over hygiëne. Het is een asymmetrische weddenschap dat tastbaar plezier langer meegaat dan fiat - dat wanneer de dollar zinkt, mijn eenden nog steeds drijven. Slechtste geval? Ik bezit de moreel van een klein land. Beste geval? De "Eendenstandaard" vervangt de Gouden Standaard, en elke badkuipmiljardair haast zich om fysieke liquiditeit veilig te stellen. Het zijn geen obligaties. Het is geen Bitcoin. Het zijn zelfs geen bubbels. ...