Tijdens het uit eten zitten er aan de tafel naast me een groep dames die in het Shanghainees met elkaar praten, zo snel dat het lijkt alsof ze aan het ruzieën zijn, en het speeksel vliegt bijna mijn kant op. Het doet me denken aan de meest comfortabele en zachte dialect die ik ooit in het echt heb gehoord, van een meisje uit Suzhou, toen ik in het binnenland woonde. De laatste keer dat ik haar bericht zag, leek het erop dat ze het uitgemaakt had met haar ex-vriend, en ze schreef op haar vriendenkring: 'Ik hoef niet meer zacht te zijn voor iemand.' In de jaren daarna stapte ze geleidelijk in het huwelijk. Wat betreft zachtheid, ik weet niet zeker of ze nog steeds vasthoudt aan die oorspronkelijke gedachte, maar ik denk dat de basis van een zacht persoon altijd zacht blijft. Groei kan hen een dikke schuillaag geven, maar zolang je de kans hebt om hun huid aan te raken, zijn zachte mensen altijd zacht. Ik herinner me dat vrienden die Becky zagen altijd zeiden dat deze persoon zacht aanvoelt, wat waarschijnlijk een vergelijkbaar gevoel is als het mijne.