Ik heb eerder het boek "Scale" gelezen, waarin de theorie van de auteur Jeffrey West wordt besproken. Volgens deze theorie is de fundamentele beperking van de menselijke levensduur de fractale structuur van het vasculaire systeem en de efficiëntie van energieoverdracht. Volgens de schaalwet volgt de metabolisme en energieverdeling van de mens, als een groot zoogdier, de 3/4-machtswet. Orgaantransplantatie kan tijdelijk de functie van lokale systemen verbeteren, maar kan de energieverdelingsefficiëntie en de trend van entropietoename van het gehele biologische systeem niet veranderen. Het boek wijst erop dat de onderhoudskosten van complexe systemen in de loop van de tijd toenemen, tot ze uiteindelijk een kritiek punt bereiken waarop ze niet meer kunnen worden onderhouden. De ontwerpgrens van het huidige menselijke biologische systeem ligt op ongeveer 120 jaar. Persoonlijk heb ik echter het gevoel dat het combineren van verschillende technologieën zoals gentherapie, stamceltherapie, kunstmatige organen en anti-verouderingsmedicijnen, het verhogen van de bovengrens met 30 jaar ook geen onrealistische gedachte is, toch?