Ik heb de afgelopen zes maanden veel tijd besteed aan het reflecteren op "de Joodse kwestie" omdat het me duidelijk werd in de overgang dat Trump geweldig zou zijn, maar ook Israël-eerst om pragmatische redenen. Een deel daarvan was het reflecteren op de 20 of zo belangrijkste Joodse relaties die ik heb gehad. De waarheid is dat 70% negatief of extreem negatief is geweest (Gensler, SBF, een andere hooggeprofileerde crypto-oprichter). 30% is positief of extreem positief geweest (Sacks, mijn voormalige VP bij Messari, enz.) dus in mijn ervaring is de JQ vergelijkbaar met de relaties tussen Zwart en Wit, waar mijn slagingspercentage aan de polen vergelijkbaar is geweest. In beide gevallen zijn de meeste interacties vriendelijk of onopvallend. Gewoon mensen die hun leven leven. Maar stereotypen worden gevormd door collectieve ervaringen zoals de mijne. En ik ben klaar met me ervoor te verontschuldigen omdat ik persoonlijk kan schakelen tussen het goed behandelen van individuen en defensief vooroordelen over *groepen* in het politieke domein. Ik voel me 's nachts niet veilig rond groepen zwarten. En ik vertrouw Joden niet in de zakelijke of politieke sfeer. Wat mij van de meesten scheidt, is mijn eerlijkheid hierover. De meeste mensen denken dit gewoon. Degenen die het hardop uitspreken, verontschuldigen zich of krimpen ineen voor menigten. Niet mijn stijl. Ik spreek het uit omdat ik de problemen correct wil diagnosticeren en ze wil oplossen. Je kunt individuele of groepsrelaties niet oplossen als de fundamenten van die relaties op leugens zijn gebouwd. Ik hoop dat dit dingen verduidelijkt. Noem me wat je wilt.