monad zegt dat ik in aanmerking kom, maar ik ben gaar terwijl ik hier in deze walmart-parkeerplaats zit, de zon die door de voorruit schijnt, ik voel het mijn gezicht bakken, net als het claimscherm dat mijn geest kookt. De telefoon is in mijn hand en smelt een beetje, ik druk opnieuw op verversen, de cirkel draait alsof het leeft. het zegt gefeliciteerd, je bent in aanmerking, dan eronder gaar, alsof het persoonlijk is, alsof het me recht aankijkt. Ik begin te lachen, deze stomme droge lach, het soort dat je maakt als je je realiseert dat je de controle over je eigen verhaal bent kwijtgeraakt. ik weet dat ik verknipt ben, ik voel het. Ik heb het zelfs nooit tot de friteuse gehaald, ik zit hier gewoon met rauwe tendie-energie die in het asfalt bloedt, terwijl ik families zie die boodschappen in hun koffers laden terwijl ik over javascript spirale. de devs zitten waarschijnlijk in een gekoeld kantoor de analytics te bekijken, een van hen zegt: deze gast zit nog steeds op de walmart-lot, hij stopt niet met verversen. De ander zegt: laat hem maar, laat hem maar gaar worden. prima, ik ben gaar, ik blijf hier zitten in de hitte, kijkend naar mijn reflectie in het zwarte glas, lachend als een maniak, wachtend tot de spinner stopt, wachtend tot er iets gebeurt, wetende dat er niets zal gebeuren.