Ze kwam onzeker en onderschat in de leiding. Acht jaar later keek ze een president recht in de ogen. In juni 1971, slechts enkele dagen na de beursgang van The Washington Post Co., gaf Katharine Graham toestemming om de Pentagon Papers te publiceren, volledig bewust dat ze mogelijk met strafrechtelijke aanklachten te maken zou krijgen. Toen het Witte Huis van Nixon reageerde door te dreigen met het intrekken van de tv-licenties van de Post, steunde ze haar redactiekamer en ging door. De verslaggeving hielp de constitutionele processen op gang te brengen die eindigden met de aftreden van Nixon. Van een huisvrouw uit Georgetown die zichzelf ooit een "doormat wife" noemde tot een uitgever die een krant die haar vader voor $825.000 kocht, transformeerde in een machtige speler, documenteerde Kay (zoals haar vrienden haar noemden) deze reis in haar Pulitzer Prize-winnende memoires met onverbloemde eerlijkheid. Haar ontdekking: moed is niet de afwezigheid van angst, het is doen wat juist is ondanks dat je doodsbang bent. Hoe vond ze die moed? Zoals Katharine zelf het verwoordde: "Ik zette de ene voet voor de andere, sloot mijn ogen en stapte van de rand af." Bekijk of beluister het geweldige verhaal van Katharine Graham waar je ook je podcasts krijgt.

Bekijk de hele video-aflevering op Spotify: Web: